فرم جستجو

بخش ۲. توسعه داشته‌ها

توسعه داشته‌ها چیست؟

داشته‌های قابل توسعه آن دسته از ویژگی‌ها و عوامل مثبتی است که بنیان رشد سالم کودکان و نوجوانان را فراهم می‌آورد. باهمستانی که درگیر رشد داشته‌‌های جوانان است خود را متعهد می‌داند که داشته‌های قابل توسعه مورد نیاز برای کودکان و نوجوانان را تشخیص دهد و برای تامین آن‌ها تلاش کند. موسسه تحقیقی مینیاپولیس در مینسوتا از سال ۱۹۹۳ با نظرسنجی از بیش از یک میلیون دانش‌آموز کلاس ششم تا دوازدهم مربوط به ۶۰۰ باهمستان، فهرستی از چهل داشته قابل توسعه حیاتی نوجوانان را مشخص کرده است (فهرست این ۴۰ داشته در ادامه در این فصل خواهد آمد و در مورد آن توضیح داده خواهد شد.)

مطالعات این موسسه نشان می‌دهد که هر اندازه یک نوجوان تعداد بیش‌تری از این داشته‌ها را در زندگی خود داشته باشد، احتمال اینکه درگیر رفتارهای پرخطر شود یا وضعیت‌هایی را تجربه کند که او را در معرض خطر قرار دهد، کم‌تر خواهد شد.

«شاخص‌های شکوفایی»، ویژگی‌ها و شرایطی است که نشان‌دهنده رشد مثبت هستند. مطالعات این مرکز تحقیقاتی نشان می‌دهد که رابطه مستقیمی بین داشته‌های قابل توسعه هر نوجوان و شاخص‌های شکوفایی او وجود دارد. شاخص‌های موفقیتی که مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند عبارتند از:  

  • موفقیت تحصیلی. نمرات خوب، اغلب نمره الف یا الف و ب.
  • کمک به دیگران. صرف حداقل یک ساعت برای کمک به فردی خارج از خانواده خود.
  • ارزش نهادن به تنوع. داشتن دوستانی از گروه‌های قومیتی و نژادی دیگر و علاقه به تجربیات و فرهنگ‌های آنان.
  • سلامت مناسب. اشتغال به رفتارهایی – ورزش، خواب کافی، تغذیه مناسب، مراقبت منظم پزشکی و دندانپزشکی— که موجب ارتقا و حفظ سلامت فیزیکی مناسب او می‌شود.  
  • رهبری. برعهده گرفتن نقش رهبری در مدرسه، در فعالیت‌های فوق برنامه، یا در باهمستان.
  • مقاومت در برابر خطر. توانایی مقاومت در برابر هیجانات درونی خود و نیز فشار همسالان برای اجتناب از رفتار و موقعیت‌های پرخطر.
  • به تاخیر انداختن لذت‌ها. توانایی پس‌انداز برای خرید یک چیز (بزرگ) در آینده، یا به عبارت دیگر از لذت آنی برای یک دستاورد بزرگ‌تر یا مهم‌تر صرف نظر کردن.
  • غلبه بر سختی‌ها. داشتن ظرفیت ادامه دادن پس از مواجهه با شکست یا ادامه یک وظیفه یا فعالیت در شرایط دشوار.

نیمی از این چهل داشته‌، بیرونی به شمار می‌روند و مستقیما توسط والدین، معلمان، باهمستان، یا عوامل محیطی به نوجوان ارائه می‌شوند. بقیه آن‌ها عوامل داخلی محسوب می‌شوند که از درون شخص نوجوان نشات می‌گیرند. اما در واقع، تمایز بین این دو چندان واضح نیست. برای مثال، داشته‌های درونی اغلب به صورت خاص توسط والدین و دیگر بزرگسالان حائز اهمیت، آموزش داده می‌شوند یا با هنجارها و نگرش‌های باهمستان پرورش پیدا می‌کنند. داشته‌های بیرونی را می‌توان بیش‌تر به تاثیر کودک یا نوجوان بر دیگران یا گرایش‌های طبیعی او مرتبط دانست.

«داشته‌های بیرونی» را می‌توان به چهار دسته تقسیم کرد:

  • حمایت. افرادی که برای نوجوان از اهمیت برخوردار هستند، او را تشویق، کمک و احترام می‌کنند.
  • توانمندسازی. نوجوان فرصت آن را دارد که مسئولیت خود را ایفا کند و احساس کند که بخش مهم زندگی خود را تحت کنترل خودش دارد.
  • محدودیت‌ها و انتظارات. انتظار می‌رود که نوجوان خود را به قوانین مشخصی ملتزم کند و به استانداردهای عالی دست یابد.
  • استفاده سازنده از وقت. نوجوان فرصت پیدا می‌کند که به فعالیت‌های معنادار و سازنده اشتغال پیدا کند.

«داشته‌های درونی» نیز به چهار دسته تقسیم می‌شوند:

  • تعهد به یادگیری. نوجوان به ارزش یادگیری و آموزش واقف است و می‌تواند با مدرسه و دیگر حوزه‌های آموزش ارتباط برقرار کند.
  • ارزش‌های مثبت. نوجوان یک نظام ارزشی مثبت را برای خود درونی کرده و در خود رشد داده است.
  • توانمندی‌های اجتماعی. نوجوان از مهارت‌های فردی و میان‌فردی برای مدیریت زندگی خود و مشارکت در روابط مثبت با دیگران برخوردار است.
  • هویت مثبت. نوجوان نگرشی مثبت نسبت به خود دارد و از اعتماد به نفس خوبی برخودار است.

ویژگی‌های یک برنامه توسعه داشته‌ها چیست؟

زمانی‌ که یک باهمستان (یا شاید یک مدرسه، سازمان مبتنی بر باهمستان، گروه والدین، یا مقامات باهمستان یا یک دستگاه حکومتی) تصمیم گرفت که یک رویکرد توسعه داشته‌ها را در پیش گیرد، آن رویکرد باید به چه صورت باشد؟ برخی ویژگی‌های خاص وجود دارند که در همه فعالیت‌های توسعه داشته‌ها مشترک است.

  • این فعالیت نیازمند تعهد همه باهمستان نسبت به آن است.
  • این فعالیت باید مشارکتی باشد.
  • این فعالیت باید متناسب با نیاز واقعی هر باهمستان مشخص باشد.
  • این فعالیت باید بر وجوه ایجابی [و نه سلبی] تمرکز کند.
  • هر فعالیت مربوط به توسعه داشته‌ها نیازمند تلاش هماهنگ سراسری در باهمستان است.

تلاش سراسری در یک باهمستان، مستلزم آن است که هر کسی در باهمستان در روند توسعه داشته‌ها، و بالطبع نسبت به بچه‌های باهمستان، مسئولیتی برعهده بگیرد. یعنی بزرگسالان وقتی می‌بینند یک جوان دارد کاری می‌کند که ممکن است او را به دردسر بیاندازد، به شکلی به سخن در‌آیند – برای مثال این کار را یا به صورت مستقیم، یا تماس با والدین فرد جوان یا پلیس انجام دهند. علاوه بر این، این کار به این معنی است که هم والدین و هم افرادی که سرپرستی کودکی را برعهده ندارند، به شکلی مشابه داوطلب شوند که وقت خود را برای نوجوانان و بچه‌های جوان‌تر صرف کنند و برای آن‌ها نقش مربی، ناظر بر فعالیت‌های فوق برنامه خارج از مدرسه، راهنما در زمینه خدمات باهمستان، و غیره را ایفا کنند.

برای مثال، نویسنده در یک محله شهری طبقه کارگری بزرگ شده است، که در آنجا بزرگسالان همه بچه‌ها را می‌شناختند و چنانچه یکی از آن‌ها کار اشتباهی انجام می‌داد بی‌هیچ تردیدی سر او داد می‌کشیدند یا به مادرش خبر می‌دادند. هر چند این وضعیت شیطنت‌های کودکی را دردسرساز می‌کرد اما به این معنی بود که بچه‌ها تاحدودی احساس امنیت نیز می‌کردند. آن‌ها می‌دانستند که در صورتی که در معرض خطری قرار گیرند بزرگسالان دخالت می‌کنند و آن‌ها را حفظ می‌کنند و نیز می‌دانستند که قوانین در سرتاسر محله به شکلی برابر اعمال می‌شود. در آن محیط همه بزرگسالان به معنی واقعی نسبت به بچه‌ها احساس وظیفه می‌کردند، حتی اگر خودشان بچه‌ای نداشتند.

چرا باید یک رویکرد توسعه داشته‌ها در پیش گرفت (یا نگرفت)؟

مزیت‌های رویکرد توسعه داشته‌ها:

  • این رویکرد مبتنی بر تحقیقات وسیع است. رویکرد توسعه داشته‌ها و نیز محتوای فهرست داشته‌ها نتیجه انجام تحقیقی گسترده بر روی یک میلیون نوجوان است و نتیجه جدیدترین یافته‌ها و نظریات ارائه شده در این حوزه دانشگاهی است.
  • رویکرد مشارکتی آن به برنامه‌ریزی و اجرای فعالیت‌ها موجب تشویق باهمستان به مشارکت می‌شود و اذهان عده زیادی را درگیر می‌کند.
  • تاکید بر جنبه ایجابی توسعه داشته‌ها موجب می‌شود رسیدگی به امور نوجوانان ممکن‌تر به نظر برسد.
  • هر باهمستانی طرح خاص خود را برای توسعه داشته‌ها در پیش می‌گیرد که مبتنی بر ویژگی‌های خاص آن و داشته‌هایی است که به آن‌ها نیاز دارد.
  •  داده‌ها را می‌توان به شیوه‌های بی‌شماری تحلیل کرد.
  • هدف توسعه داشته‌ها تغییرات اجتماعی بلندمدت است.
  • توسعه داشته‌ها می‌تواند به گستره وسیعی از مسائل پاسخ بدهد.
  • توسعه داشته‌ها می‌تواند انسجام باهمستان را ارتقا بخشد.
  • جوانان سالم به پرورش باهمستان سالم کمک می‌کنند.

با وجود این دلایل قابل توجه برای پیگیری توسعه داشته‌ها، نکات مهمی وجود دارند که باید پیش از شروع مورد توجه قرار گیرند.

برخی معایب بالقوه رویکرد توسعه داشته‌ها

  • داده‌های مربوط به داشته‌ها بر اساس اطلاعاتی به دست آمده‌اند که از یک جمعیت اکثرا سفید پوست و از بین جوانان گردآوری شده است.
  • هیچ راهنمای واقعی برای چگونگی رشد دادن داشته‌ها وجود ندارد.
  • هر باهمستانی برای تحلیل نظرسنجی‌های خود به این مرکز پژوهشی (یا چنانچه از سیستم‌های دیگری استفاده می‌کنید به یک مجموعه دیگر— شکل زیر را مشاهده کنید) وابسته است.
  • باهمستان‌ها و مدرسه‌های کوچک ممکن است جمعیت زیاد مورد نیاز برای تشخیص دقیق داشته‌ها و شکاف‌ها را نداشته باشند.
  • هیچ تضمینی وجود ندارد که رویکرد توسعه داشته‌ها پاسخی برای مشکلات جاری داشته باشد.
  • بسیاری از نوجوانان عملکرد خوبی دارند بدون اینکه تعداد ایده‌آل داشته‌ها را در اختیار داشته باشند.

وقتی همه این مزیت‌ها و معایب بالقوه را در کنار هم در نظر می‌گیریم، به نظر می‌رسد مزیت‌های آن بیش‌تر است. شاید یکی از دلایلی که فراتر از همه این‌ها در نظر گرفتن رویکرد توسعه داشته‌ها به عنوان ابزاری برای ساختن باهمستان را جدی‌تر می‌کند این است که پرورش نسل آینده یکی از مهم‌ترین کارکردهای باهمستان است. یک بحث دیگری که می‌توان مطرح کرد این است که فعالیتی که با مشارکت فراگیر افراد باهمستان و به منظور ارائه ایده‌آل‌های درونی و انضباط درونی و حمایت جوانان آغاز شود، می‌تواند توجه شهروندان را به مسائلی چون چیستی و کارکرد باهمستان نیز جلب کند. نتیجه این مسئله باید ارتقا کیفیت زندگی نه تنها برای جوانان بلکه برای کل باهمستان باشد.

چگونه از یک رویکرد توسعه داشته‌ها استفاده کنیم؟

وقتی تصمیم گرفتید که رویکرد توسعه داشته‌ها را در باهمستانتان به کار بندید، چگونه این کار را باید انجام دهید؟ زیرا یک فعالیت موفق باید مشارکت تمام باهمستانتان را با خود داشته باشد و نمی‌توان این کار را شروع کنید و در ادامه راه حمایت دیگران را با خود همراه کنید.

یک نفر باید ابتکار عمل را در دست گیرد. چه بخواهید از نظرسنجی موسسه پژوهشی که در اینجا نام برده شد استفاده کنید یا نه، باید به باهمستانتان در مورد داشته‌های قابل توسعه آموزش دهید و آن‌ها را برای تمرکز بر این مسئله آماده کنید. به نظر می‌رسد فعالیت‌هایی که هم‌ اکنون در این مورد انجام می‌شود بیش‌تر توسط مدارس به پیش برده می‌شوند ولی این وظیفه را دیگر دستگاه‌ها نیز می‌توانند رهبری کنند. برخی از این مجموعه‌ها از این قرار هستند:  

  • ائتلافی که پیش از این وجود داشته است
  • مسئولان شهری یا نهادهای شهری – برای مثال، شهرداری یا اداره پلیس
  • گروهی متشکل از والدین
  • سازمانی باهمستان-محور یا سازمان‌های غیرانتفاعی دیگر، به ویژه سازمانی که با جوانان کار می‌کند یا دغدغه جوانان را دارد
  • مجموعه‌ای غیرانتفاعی فرا-باهمستانی، مانند «راه متحد»
  • سازمانی مذهب-محور یا انجمن روحانیون
  • کسب و کار یا گروهی تجاری، مانند «اتاق بازرگانی»

ائتلاف یا گروهی برای معرفی توسعه داشته‌ها (و ایده نظرسنجی / ارزیابی داشته‌ها) به باهمستانتان تشکیل دهید. این گروه باید افرادی از همه بخش‌های باهمستان را، از جمله جوانان، در خود داشته باشد، و باید مشارکتی باشد و همه را در تصمیم‌سازی دخالت دهد.

هر کسی که قدم اول را برمی‌دارد انتظار می‌رود که یک رهبر مشارکت‌گرا باشد و نسبت به امکان مشارکت رهبری با دیگران یا واگذاری رهبری به یک عضو یا گروهی از افراد باهمستان آمادگی داشته باشد.

برقراری ارتباطات خوب به وسیله اعضای این گروه  -- به شیوه کلامی، نوشتاری و رسانه‌ای-- نقشی حیاتی در موفقیت یک فعالیت توسعه داشته‌ها دارد به‌ویژه اگر قرار باشد که از نظر سنجی موسسه پژوهشی مینیاپولیس استفاده شود. برخی از سوالاتی که اغلب ممکن است افراد باهمستان‌ها مطرح کنند، از این قرار است:

  • چه کسانی در پس این نظرسنجی‌ها هستند؟ موسسه تحقیقی مینیاپولیس چیست و چه مجوزهایی دارد و از کجا آمده‌ است؟
  • چه باهمستان‌های دیگری از این نظرسنجی استفاده کرده‌اند و با آن چه کارهایی انجام داده‌اند؟
  • آیا یافته‌های این نظرسنجی مخفی و محرمانه می‌ماند؟ پس از دسته‌بندی نتایج، با آن‌ها چه می‌کنند؟ آیا کودکان یا والدینشان را می‌توان کنار گذاشت؟

اگر به آخرین سوال دقت کافی نشود، می‌تواند مشکل عظیمی برای شما ایجاد کند. فرض کنید شما برای نظرسنجی به مدارس می‌روید، نظام مدارس ممکن است قوانین خاص خود را در مورد اجازه والدین، و/یا تحقیق در مورد سوژه‌های انسانی داشته باشند و حتی ممکن است قوانین خاصی در مورد روند انجام این کار داشته باشند. آیا اقدام فعالانه‌ای برای گرفتن اجازه از والدین برای شرکت فرزندانشان در نظرسنجی انجام می‌دهید، مانند امضای یک فرم موافقت‌نامه به وسیله آن‌ها (اجازه فعالانه)؟ یا به آن‌ها تنها اطلاع داده می‌شود که فرزندانشان در این نظرسنجی شرکت می‌کنند مگر اینکه آن‌ها رسما درخواست عدم انجام آن را داشته باشند (اجازه منفعلانه)؟ این ممکن است مسئله کوچکی به نظر برسد ولی دقیقا یکی از چیزهایی است که اگر درست انجام نشود می‌تواند یک فعالیت باهمستانی را متوقف یا از انجام آن جلوگیری کند.

  • این کار چه هزینه‌ای برای باهمستان دارد و چگونه بر نرخ مالیات مردم می‌تواند تاثیر بگذارد؟
  • چه کسی مسئول برگزاری نظرسنجی و انتقال، دریافت، و انتشار نتایج آن خواهد بود؟

زمانی‌ که باهمستان در مورد انجام نظرسنجی موافقت کرد، باید کارهای لجستیک آن انجام شود.

نظرسنجی را به اجرا بگذارید.

گزارش نتایج نظرسنجی را تحلیل کنید.

بسته به اینکه آیا شما با اهداف خاصی که برای گزارشتان ضروری است، شرکت‌کنندگان در نظرسنجی را دسته‌بندی کرده باشید یا نه، با ارزیابی گزارش نهایی درمی‌یابید که:

  • جوانان باهمستان شما بیش‌تر در کدام داشته‌ها کمبود دارند.
  • پرخطرترین عوامل برای جوانان باهمستان شما کدام‌اند.
  • کدام دسته از جوانان (با توجه به جایگاه اقتصادی-اجتماعی، محله، مدرسه، سن، جنسیت، و غیره) در معرض بیش‌ترین خطرات قرار دارند و مناطقی که در آن‌ها سکونت دارند کدام است.
  • چه شاخص‌های شکوفایی بیش‌تر در میان آن‌ها دیده می‌شود و این شاخص‌ها در چه افرادی بیش‌تر است.

یافته‌های خود را با باهمستانتان به اشتراک بگذارید. اگر قرار باشد این کار فعالیتی فراگیر در سرتاسر باهمستان باشد باید باهمستانتان تا جای ممکن در مورد آن اطلاعات داشته باشند. گروه یا فرد هماهنگ‌کننده باید نتایج نظرسنجی را با مردم در میان بگذارد؛ از طریق رسانه‌ها، نشست‌های عمومی، دیدارهایی در اتاق‌های نشیمن شهروندان، کتابچه‌هایی در سوپر مارکت‌ها و هر وسیله دیگری که اطلاعات را به بیش‌ترین تعداد افراد می‌تواند انتقال بدهد. هدف این است که اعضای باهمستان را (اگر انتخابشان بود) برای ایفای نقش در برنامه‌ریزی گام بعدی آماده کنید و آن‌ها را برای مشارکت در گام بعدی یعنی برنامه توسعه داشته‌ها به فکر وادارید.

برای گام‌های بعد برنامه‌ریزی کنید. ماهیت برنامه شما به این بستگی دارد که باهمستانتان تصمیم داشته باشد که چه داشته‌های قابل توسعه را پیگیری کند. با این همه، چند گام عمومی هست که در هر برنامه‌ریزی که برای یک روند انجام می‌دهید به کار می‌آید.

  • یک گروه برنامه‌ریزی متنوع، فراگیر، و مشارکتی تشکیل دهید (یا همانطور که در بالا آمد چند گروه کاری یا کمیته که هر کدام می‌تواند بر یک دسته از داشته‌هایی که می‌خواهید به آن‌ها بپردازید متمرکز شود)، که همه بخش‌های باهمستان را، از جمله جوانان، نمایندگی کند. این گروه می‌تواند همان گروهی باشد که تاکنون کار هدایت روند را برعهده داشته است، یا همان عده به همراه افرادی جدید، یا افرادی به کلی متفاوت از گروه اولیه. برخی افراد را به دلیل مهارت‌های خاص‌شان یا نفوذشان می‌توانید دعوت کنید؛ بقیه می‌توانند داوطلبانی باشند که هیچ منافعی در مسئله ندارند و تنها می‌خواهند برای باهمستانشان وقت بگذارند.
  • مشخص کنید که بر چه داشته‌هایی تمرکز خواهید کرد. باهمستانی که منابع قابل توجهی در اختیار دارد – پول، افراد، فضا، تخصص‌های قابل دسترس، و غیره — ممکن است تصمیم بگیرد همه داشته‌هایی که کمبودش را در اکثریت جوانان احساس می‌کند مورد توجه قرار دهد. باهمستان دیگری با منابع کم‌تر ممکن است تصمیم بگیرد در ابتدا بر یک حوزه– مانند حمایت کردن – و/یا تنها بر بخشی از جوانان تمرکز کند.

بسیاری از باهمستان‌ها احساس می‌کنند گروه هدف مناسب در اینجا همه نوجوانان و/یا کودکان باهمستان است. اما یک «باهمستان» می‌تواند در برگیرنده یک محله نسبتا همگون، یک شهر برخوردار از تنوعات بسیار، یا کلیت یک بخش روستایی باشد. اینکه چگونه یک باهمستان تعریف بشود، می‌تواند تاثیر به‌سزایی بر حوزه مورد  تمرکز آن بگذارد.

  • برای ساختن داشته‌ها یک طرح راهبردی تهیه کنید. طرح راهبردی بلندمدت است و باید به عنوان راهنمایی برای یک روند تغییر باهمستان که ممکن است یک دهه طول بکشد، طراحی شود. این طرح اولیه شما است که نشان می‌دهد چگونه داشته‌های قابل توسعه باهمستان خود را در گذر زمان می‌سازید و حفظ می‌کنید؛ این طرح به شما می‌گوید که کدام داشته را ابتدا باید مورد توجه قرار دهید، چگونه می‌توانید باهمستان را در این مسئله درگیر کنید، چگونه موفقیت خود را می‌سنجید، و غیره. این طرح باید یک برنامه زمانی و شاخص‌هایی برای ارزیابی پیشرفت با گذر زمان داشته باشد.
  • یک طرح اقدام تهیه کنید. به طور کلی، هر شاخصی نیازمند برخی اقدام‌ها است – اغلب یک فعالیت یا برنامه‌ای طراحی می‌شود تا به یک نوع خاص از داشته یا گروهی از داشته‌های قابل توسعه پاسخ بدهد. هر کدام از این اقدام‌ها به طرح اقدام خاص خود نیاز دارد که بتواند با دقت توضیح دهد که شما قرار است چه کاری و چگونه انجام دهید. در اینجا باید مسائل خاصی را در نظر بگیرید از جمله: تفاوت‌های فرهنگی در باهمستان و تحقق عملی پیشبرد رشد انواع داشته‌ها. «جعبه ابزار باهمستان» به جزییات طرح‌ها و دخالت‌های فعال برای تغییر در حوزه‌های متنوعی می‌پردازد که بسیاری از آن‌ها به طور خاص بر جوانان تمرکز دارند.

طرح خود را برای باهمستانتان ارائه کنید. در اینجا نیز ارتباطات نقش کلیدی دارد. شهروندان باید فرصتی برای فهم، گفتگو، و عکس العمل در مورد طرح داشته باشند. سپس بازخوردهای آن‌ها باید در ویرایش نهایی گنجانده شود.

طرح اقدام اولیه خود را به مرحله اجرا بگذارید. وقتی طرح خود را برای چگونگی مواجهه با داشته‌های در حال رشد نهایی کردید وقت آن می‌رسد که دست به کار شوید. همان گونه که بحث کردیم، اولین مرحله طرح شما می‌تواند تنها بر یک گروه کوچک از داشته‌ها تمرکز کند، یا ممکن است بخواهد به اشکال زیادی باهمستانتان تغییر دهد.

به نظارت، ارزیابی، و تعدیل طرح اقدام خود ادامه دهید. همانند هر دخالت فعال دیگر یا هر اقدامی، در اینجا نیز باید اطمینان حاصل کنید که کارها بر اساس طرح‌تان به پیش می‌روند و نتایج به دست آمده با اهدافتان مطابقت دارند. اگر یکی از این‌ها اتفاق نیافتاد یا اگر شرایط حاکم بر باهمستان تغییر کرد، ممکن است لازم باشد کارهای جدیدی جایگزین برخی از کارهای قبلی کنید یا حتی به طور کامل در طرح خود تجدید نظر کنید. حتی اگر طرح‌تان به‌خوبی جلو می‌رود، نظارت دقیق و ارزیابی اغلب می‌تواند به شما راه‌هایی برای بهتر کردن آن نشان دهد.

به طراحی، اجرا، نظارت، و تعدیل طرح اقدام‌های جدید ادامه دهید و دستاوردهای خود را حفظ کنید. همانطور که در کار توسعه داشته‌ها پیشرفت می‌کنید به یاد داشته باشید که هدف ایجاد دگرگونی بلندمدت در باهمستان است. وقتی داشته‌ها در دسترس اغلب نوجوانان و کودکان باهمستان قرار گرفت، باید این دسترسی برای همیشه حفظ شود. ساخت باهمستانی که در آن به همه  بچه‌ها ارزش گذاشته می‌شود و موفق هستند، کاری نیست که پایان داشته باشد.

خلاصه:

توسعه داشته‌ها، به معنای شکوفا کردن داشته‌های قابل توسعه است که کودکان و نوجوانان لازم دارند تا به بزرگسالانی سالم، مسئولیت‌پذیر، سازنده، و موفق تبدیل شوند.

داشته‌ها به هشت دسته تقسیم می‌شوند. چهار دسته بیرونی (حمایت، توانمندسازی، محدودیت‌ها و انتظارات، استفاده سازنده از وقت) و چهار دسته درونی (تعهد به یادگیری، ارزش‌های مثبت، توانمندی‌های اجتماعی، و هویت مثبت) هستند.

در حالی که مطالعات مرکز تحقیقی مینیاپولیس نشان می‌دهد که تعداد ایده‌آل داشته‌هایی که باید یک نوجوان از آن‌ها برخوردار باشد بیش از ۳۱ است، اما کم‌تر از ۱۰ درصد از نوجوانان از این تعداد داشته برخوردارند. در اغلب باهمستان‌ها تعداد متوسط این داشته‌ها در نوجوانان بین ۱۸ تا ۲۰ است، و بیش از ۶۰ درصد از نوجوانانی که مورد نظرسنجی قرار گرفته‌اند کم‌تر از ۲۰ مورد را داشته‌اند.

توسعه داشته‌ها یک فعالیت باهمستانی است که باید همه افراد باهمستان متعهد به انجام آن باشند؛ مدارس، مسئولان شهری، کسب و کارها، نهادها، سازمان‌ها، شهروندان خصوصی، و خود جوانان. از آنجا که هر فعالیت رشد داشته‌‌ها باید مسئولیت‌پذیری همه افراد باهمستان را با خود داشته باشد، این کار باید فراگیر و مشارکتی باشد تا باهمستان به آن احساس تعلق کند. این کار باید بر نیازهای واقعی هر باهمستان خاص تمرکز کند (هر مکانی نیاز به داشته‌های خاص خود دارد که با نیازهای جاهای دیگر متفاوت است، حتی اگر میانگین تعداد داشته‌های در دسترس جوانان در همه مکان‌ها تقریبا شبیه باشد)، و بر جنبه‌های اثباتی تاکید داشته باشد – به شکلی فعالانه برای تولید داشته‌ها تلاش کنیم به جای اینکه به شکلی منفعلانه به رفع مشکلات و نقص‌ها مشغول شویم. این فعالیت باید گستره‌ای در سرتاسر باهمستان داشته باشد، تا بتواند همکاری همه را جلب کند.

مزیت‌های یک رویکرد تولید داشته‌ها:

  • پایه‌های مطالعاتی مستحکمی در حوزه نظری و تحقیقات تجربی دارد.
  • احساس مالکیت باهمستان نسبت به آن و بهره‌مندی از درون‌دادهای گسترده افراد باهمستان که در روندی مشارکتی به دست آمده‌اند.
  • تاکید بر جنبه ایجابی توسعه داشته‌ها موجب می‌شود رسیدگی به امور نوجوانان بیش‌تر قابل‌ حل به نظر برسد.
  • هر باهمستانی می‌تواند راه‌ حل‌های خاص خود را برای توسعه داشته‌ها طراحی کند.
  • داده‌ها را می‌توان به شیوه‌های بی‌شمار و برای گستره جمعیتی مختلفی تحلیل کرد.
  • تاکید بر تغییرات اجتماعی بلندمدت.
  • داشتن ظرفیت پاسخ‌گویی به گستره وسیعی از مسائل.
  • می‌تواند انسجام باهمستان را افزایش دهد.
  • با توجه به بهترین‌ها برای جوانانمان، برای باهمستانمان بهترین‌ها را رقم خواهیم زد.

معایب رویکرد توسعه داشته‌ها:

  • پایگاه داده‌های آن مبتنی است بر ۸۰ درصد شرکت‌کننده سفیدپوست که همگی جوان هستند و این موسسه تحقیقی چهل داشته‌ را برای این افراد تعیین کرده است.
  • هیچ راهنمای واقعی برای چگونگی توسعه داشته‌ها وجود ندارد.
  • وابستگی باهمستان‌ها به موسسه تحقیقی مینیاپولیس یا مرکز CADY برای تحلیل نظرسنجی‌ها.
  • محدودیت‌های آماری باهمستان‌ها و مدرسه‌های کوچک، تحلیل دقیق داشته‌ها را برای آن‌ها دشوار می‌کند.
  • تضمینی وجود ندارد که رویکرد توسعه داشته‌ها به مشکلات جاری پاسخ بدهد.
  • این پرسش وجود دارد که این داشته‌ها واقعا تا چه اندازه برای موفقیت‌های فعلی اغلب جوانان ضروری هستند.

در مجموع به نظر می‌رسد مزیت‌های تمرکز بر جوانان بسیار بیش‌تر از معایب آن است ولی نباید از معایب نیز غافل شد.

اگر چه رویکرد هر باهمستانی به توسعه داشته‌ها متفاوت از دیگری است، برخی گام‌های کلی هستند که می‌توانند در این روند به همه کمک کنند. (این گام‌ها مبتنی بر این فرضیه است که باهمستان شما بخواهد از نظرسنجی موسسه تحقیقی مینیاپولیس یا مرکز CADY استفاده کند.)

  • یک نفر باید ابتکار عمل را در دست بگیرد.
  • یک ائتلاف یا گروه برای معرفی توسعه داشته‌ها (و ایده نظرسنجی / ارزیابی داشته‌ها) به باهمستان تشکیل دهید.
  • زمانی‌ که در باهمستان در مورد انجام نظرسنجی موافقت بوجود آمد، کارهای لجستیک آن را شروع کنید.
  • نظرسنجی را به اجرا بگذارید.
  • گزارش نتایج نظرسنجی را تحلیل کنید.
  • یافته‌های خود را با باهمستانتان به اشتراک بگذارید.
  • برای گام‌های بعد برنامه‌ریزی کنید.
    • یک گروه برنامه‌ریزی متنوع، فراگیر، و مشارکتی تشکیل دهید (یا همانطور که در بالا آمد چند گروه کاری یا کمیته که هر کدام می‌توانند بر یک دسته از داشته‌هایی که می‌خواهید به آن‌ها بپردازید متمرکز شود)، که همه بخش‌های باهمستان را، از جمله جوانان، نمایندگی کند.
    • مشخص کنید که بر چه داشته‌هایی تمرکز خواهید کرد.
    • تحقیقات خود را انجام دهید.
    • یک برنامه راهبردی برای ساختن داشته‌ها طراحی کنید.
    • یک طرح اقدام تهیه کنید.
  • طرح خود را برای باهمستانتان ارائه کنید.
  • طرح اقدام اولیه خود را به مرحله اجرا بگذارید.
  • به نظارت، ارزیابی، و تعدیل طرح اقدام خود ادامه دهید.
  • به طراحی، اجرا، نظارت، و تعدیل طرح اقدام‌های جدید ادامه دهید و دستاوردهای خود را حفظ کنید.