ده اقدام ضروری برای ارتقای سلامت عمومی
سلامت عمومی چیست؟
سلامت عمومی بخشی از زیرساختی است که تضمین‌کننده سلامت و ایمنی شهروندان است. در منابع مختلف تعاریف متفاوتی از ماموریت سلامت عمومی ارائه شده است. با این حال رایج‌ترین و پذیرفته شده‌ترین تعریف از ماموریت سلامت عمومی عبارت است از: «ارتقای سلامت جسمی و روانی و پیشگیری از بیماری، آسیب و ناتوانی.»
خدمات یا آنچه در این مقاله آن را اقدامات ضروری برای ارتقای سلامت عمومی می‌نامیم، ممکن است در یک باهمستان خیلی مورد توجه قرار نگیرد. چرا که در بیشتر مواقع این خدمات پیشگیرانه هستند و نه مبتنی بر درمان یا راه‌حل. برای درک بهتر این مسئله به این فکر کنید که در باهمستان خودتان احتمال اینکه توجه شما به کار یک کارشناس بهداشت محیط که وضعیت ایمنی و بهداشت تجهیزات مدارس را بازرسی و نظارت می‌کند بیشتر است یا یک ماشین آتش‌نشانی که با سرعت و با چراغ‌ها و آژیر روشن در خیابان در حال حرکت است؟
با اینکه به طور نسبی شأن و جایگاه سلامت عمومی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، اما اقداماتی که در این حوزه ارائه می‌شود نقش کلیدی در سلامت و رفاه باهمستان دارد. بطوری که برای مثال در طول قرن بیستم متوسط عمر یک فرد در آمریکا بیش از ۳۰ سال افزایش یافته است که طبق پژوهشی که در سال ۱۹۹۴ انجام شد، حداقل ۲۵ سال آن به نوعی مرتبط به ارتقای سلامت عمومی در جامعه بوده است.
ویژگی‌های متعارف یک متخصص سلامت عمومی چیست؟
ابتدا باید تصریح کرد که در واقع نمی‌توان هیچ کسی را مصداق کامل متخصص سلامت عمومی معرفی کرد. متخصصان این حوزه مجموعه‌ای از شغل‌ها و تخصص‌های مختلف هستند، از جمله:
- پرستاران، پزشکان، یا تکنسین‌های آزمایشگاهی و سایر افرادی که در حوزه پزشکی و پیراپزشکی فعالیت می‌کنند
- آموزشگران، متخصصان تغذیه، کارشناسان تربیت بدنی، مددکاران اجتماعی
- کارشناسان آمار و پژوهشگران حوزه سلامت
- اقتصاددانان، وکلا و کارشناسان حقوقی
- کنشگران، تسهیلگران و معتمدان محلی که به سلامت عمومی اهمیت می‌دهند و در این حوزه مشارکت می‌کنند.
- و همچنین اعضای باهمستان، والدین، رهبران محلی، رابطان بهداشت و سایر افرادی که به مسئله سلامت در سطوح مختلف اهمیت می‌دهند.
هر یک از این افراد نقش و جایگاه متفاوتی در تامین خدمات سلامت عمومی به عهده دارند، اما برای تاثیرگذاری در بهبود این خدمات لازم است تا به صورت یکپارچه و در ارتباط با هم ایفای نقش کنند. در این مقاله یک الگوی همکاری شامل ده تا از خدمات یا اقدامات ضروری سلامت عمومی که می‌تواند راهنمای مناسبی برای همکاری این افراد و بخش‌ها با یکدیگر باشد ارایه شده است.
اقدامات ضروری نظام سلامت عمومی که در این مقاله به آن اشاره شده، از جهاتی با آنچه در دیگر الگوهای منطقی ارائه شده در فصل دوم جعبه ابزار آمده، متفاوت است. الگوهای دیگر اغلب شامل توصیه‌هایی برای فرایندهای برنامه‌ریزی، اجرا و ارزیابی هستند که می‌توان آنها را به صورت نموداری از اقدام‌های مشخص برای یک هدف مشخص و دارای اولویت مانند پیشگیری از بارداری نوجوانان ترسیم کرد. در مقابل، در الگوی «اقدامات ضروری سلامت عمومی» که در این مقاله آمده، هیچ ترتیب یا تقدم و تأخری مطرح نیست، هیچ نموداری از فعالیت‌ها و اقدام‌ها و هیچ جدولی از نتیجه‌های مورد انتظار از اجرای هر ده اقدام ترسیم نمی‌شود. در عوض، مجموعه این اقدامات، ظرفیت لازم برای ایجاد یک زیرساخت جامع را شکل می‌دهند که می تواند از هر گونه اولویت موجود در سلامت عمومی در باهمستان پشتیبانی کند.
با این حال اهمیت سایر الگوهای پیشنهادی قابل چشم‌پوشی نیست و در بسیاری مواقع رویکردها و توصیه‌هایی که ارائه می‌دهند می‌توانند در مقیاس بزرگ‌تر کاربرد داشته باشند. برای مثال، توصیه‌هایی که برای تحلیل ذینفعان ارائه می‌شود به آنچه در اقدامات ضروری ده‌گانه آمده بی‌شباهت نیست.
ممکن است این سوال پیش آید که اگر همه این افراد و بخش‌ها در جهت تحقق یک هدف ماموریت مشترک فعالیت می‌کنند چه نیازی به تدوین یک الگوی راهنما وجود دارد؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که برخی از کارشناسان از یک الگوی خاص پیروی می‌کنند که در حوزه تخصصی خودشان آموخته‌اند. برای مثال آموزش‌هایی که کارشناسان حوزه درمان دیده‌اند با آنچه که کارشناسان حوزه سلامت عمومی آموخته‌اند متفاوت است. مهم‌ترین تفاوت بین این دو حوزه این است که اقداماتی که با هدف سلامت عمومی انجام می‌شوند کل جامعه را در نظر می‌گیرند، در حالی که اقدامات حوزه درمان به طور مشخص بر افراد بیمار متمرکز شده است. تفاوت‌های این دو حوزه در جدول شماره ۲ آمده است.
جدول ۱: الگوهای آموزش حرفه‌ای حوزه درمان و سلامت عمومی
|
الگوی سلامت عمومی |
الگوی درمان |
|
تمرکز اولیه بر کل جمعیت |
تمرکز اولیه بر بیماران |
|
مبتنی بر اخلاق ارائه خدمت عمومی؛ تعدیل شده براساس ویژگی‌های افراد |
مبتنی بر اخلاق ارائه خدمات شخصی؛ مشروط به آگاهی از مسئولیت‌های اجتماعی |
|
تاکید بر پیشگیری و ارتقای سلامت کل جامعه |
تاکید بر تشخیص، درمان و مراقبت کامل از بیمار |
|
براساس طیفی از مداخله‌ها، با اهدافی مشخص در محیط‌زیست، رفتار و سبک زندگی انسان‌ها و مراقبت‌های پزشکی
|
با تاکید غالب بر مراقبت‌های پزشکی |
الگوی «اقدامات ضروری سلامت عمومی» زمینه مشترکی را برای همه متخصصان آموزش دیده در هر دو پارادایم، و همچنین فعالان مردمی و افراد با نفوذ فراهم می کند تا به طور مشترک در مسیر تحقق ماموریت سلامت عمومی در جهت «ارتقای سلامت جسمی و روانی و پیشگیری از بیماری، آسیب و ناتوانی.» همکاری کنند:
اکنون که درک بهتری از سلامت عمومی به دست آمد، مختصری درباره مبانی، هدف و عملکرد «ده اقدام ضروری» ارائه می‌شود.
ده اقدام ضروری در سلامت عمومی کدامند؟
از سال ۱۹۸۸ تا اوایل دهه ۱۹۹۰، «کارکردهای اصلی» و شناخته شده سلامت عمومی عبارت بودند از:
- ارزیابی
- سیاست‌گذاری
- اطمینان
در سال ۱۹۹۳، کابینه جدید دولت آمریکا تصمیم گرفت برای اصلاح نظام سلامت در این کشور، بیانیه دقیق‌تر و مفیدتری را ارائه کنند که متخصصان سلامت عمومی، عموم مردم و سیاست‌گذارانی که بر روند اصلاح سلامت عمومی مشارکت دارند را با یک صدای واحد مخاطب قرار دهند. متولیان سلامت عمومی تلاش کردند تا در این بیانیه تعریفی دقیق‌تر از آنچه تا آن زمان در الگوی منطقی کارکردهای اصلی سلامت عمومی آمده بود، ارائه دهند. نتیجه این تلاش صدور بیانیه تعیین ده تا از اقدامات ضروری سلامت عمومی بود که در سال ۱۹۹۴ به تصویب رسید.
چرا اجرا و پایش اقدامات ضروری سلامت عمومی مهم است؟
اقدامات ضروری سلامت عمومی در واقع به محقق ساختن الگویی می‌پردازند که در جدول ۲ به آن اشاره شد. با مروری بر اصول کلیدی این اقدامات می‌توان دریافت:
- تمرکز اولیه این اقدامات بر کل جمعیت است.
- مبتنی بر اخلاق و متناسب با ویژگی‌های فردی هستند.
- بر پیشگیری و ارتقای سلامت کل باهمستان تاکید دارند.
- طیفی از مداخله‌ها در زمینه محیط‌زیست، رفتار و سبک زندگی انسان‌ها و مراقبت‌های پزشکی در بر می‌گیرند.
پیشگیری، قدرتمندترین عنصر در پیاده‌سازی اقدامات ضروری سلامت عمومی است. چرا که با پیشگیری می‌توان:
- جان افراد بسیاری را نجات داد.
- هزینه‌های مراقبت‌های سلامت را مهار کرد.
- از بسیاری از صدمات و بیماری‌های مزمن جلوگیری کرد.
- دسترسی افراد، خانواده‌ها و باهمستان‌ها را به اقدامات ضروری سلامت عمومی فراهم کرد.
علاوه بر اجرا، پایش، پیگیری، ارزیابی و در صورت لزوم اصلاح اقدامات ضروری سلامت عمومی نیز دارای اهمیت هستند. چرا که فرصتی برای سنجش کیفیت اقدامات، شناسایی نقاط ضعف و قوت، تامین منابع، و در نتیجه پایداری اقدامات ایجاد می‌کنند.
کارکرد اقدامات ضروری سلامت عمومی در باهمستان چیست؟
اقدامات ضروری سلامت عمومی، اهداف مستقل و در عین حال مکملی هستند که باهمستان‌ها برای تحقق و پیاده‌سازی آنها در جهت تحقق ماموریت سلامت عمومی تلاش می‌کنند. در ادامه، هر یک از این اقدامات، به ترتیب از شماره یک تا ده مورد بحث قرار گرفته است. لازم به توضیح است که ترتیب اقدامات در روند اجرا ممکن است متفاوت باشد.
اقدام ضروری شماره ۱: ارزیابی و پایش سلامت جمعیت
نظارت بر سلامت عمومی جامعه از طریق گردآوری مداوم و منظم اطلاعات و تجزیه و تحلیل و تفسیر آنها، هسته اصلی این اقدامات است. اقدامات ضروری شماره ۱ شامل فعالیت‌های عمومی زیر است:
- شناسایی عوامل تهدید کننده سلامت و ارزیابی نیازهای موجود به اقدامات سلامت
- گردآوری، تجزیه و تحلیل، و انتشار به موقع اطلاعات درباره سطح دسترسی، نحوه استفاده، و میزان هزینه‌ها و همچنین نتیجه اقدامات سلامت
- توجه به آمار حیاتی و وضعیت سلامت گروه‌های خاصی که بیشتر از کل جمعیت در معرض خطر هستند، و
- مدیریت سیستم‌های یکپارچه اطلاعات از طریق همکاری با ارائه‌دهندگان خصوصی خدمات سلامت، و برنامه‌های حمایتی سلامت
اقدام ضروری شماره ۲: بررسی، تشخیص و مقابله با مخاطرات حوزه سلامت و عوامل ریشه‌ای آنها
اقدام ضروری شماره ۲ شامل فعالیت‌های عمومی زیر است:
- شناسایی امکان همه‌گیریِ (اپیدمیولوژیک) تهدیدهای در حال ظهور در حوزه سلامت
- توانایی آزمایشگاه‌های عمومی در استفاده از فناوری مدرن برای انجام غربالگری‌های سریع و آزمایش در حجم بالا
- برنامه‌های در حال اجرای همه‌گیرشناسی بیماری‌های عفونی
- ظرفیت فنی برای بررسی امکان شیوع بیماری‌های همه‌گیر و الگوهای بیماریها و آسیب‌های مزمن از منظر همه‌گیری
- ظرفیت فنی برای بررسی اپیدمیولوژیک شیوع بیماری و الگوهای بیماری مزمن
اقدام ضروری شماره ۳: ارتباط موثر برای اطلاع‌رسانی و آموزش
اقدام ضروری شماره ۳ شامل فعالیت‌های سلامت عمومی به شرح زیر است:
- بازاریابی اجتماعی و ارتباطات عمومی رسانه‌ای هدفمند (مانند سامانه‌های یکپارچه تلفنی)
- در دسترس قرار دادن منابع اطلاعاتی مرتبط به سلامت در سطح باهمستان (مانند طرح‌های غربالگری سیار و رایگان)
- همکاری فعال با ارائه‌دهندگان خدمات سلامت در سطح فردی با هدف افزایش تاثیرگذاری پیام‌های بهداشتی و برنامه‌هایی که با هدف ارتقای سلامت عمومی اجرا می‌شوند.
- برنامه‌های آموزش سلامت در مدرسه‌ها، اماکن مذهبی و محیط‌های کاری (مانند سمینارهای کاهش استرس، تشکیل گروه‌های حمایت از والدین برای افزایش سلامت روان، و سایر ابتکارهای مرتبط)
همچنین می‌توان کمپین‌های اطلاع‌رسانی، رویدادهای ترویجی محلی یا ملی، انتشارات آموزشی و سایر فعالیت‌هایی را که از طریق اطلاع‌رسانی با هدف ارتقای سلامت عمومی انجام می‌شود را در این بخش قرار داد.
اقدام ضروری شماره ۴: تقویت همکاری‌ها، حمایت و جلب مشارکت باهمستان
این اقدامات از یک رویکرد جامع به سلامت باهمستان نمایندگی می‌کنند که در آن متخصصان و سایر بخش‌های باهمستان برای برنامه‌ریزی، اجرا، نظارت، ارزیابی، و در پی آن اصلاح فعالیت‌ها و در صورت لزوم تکرار فرآیند، مشارکت دارند.
اقدام ضروری شماره ۴ شامل فعالیت‌های زیر است:
- برگزاری و تسهیلگری جلسات در گروه‌ها و انجمن‌های باهمستانی مرتبط یا غیر مرتبط به سلامت برای اجرای موثرتر برنامه‌هایی که با هدف پیشگیری، غربالگری، توانبخشی و حمایت اجرا می‌شوند.
- توانایی و مهارت در ایجاد ائتلاف به منظور استفاده از ظرفیت حداکثری منابع انسانی و مادی بالقوه در جهت ارتقای سلامت باهمستان
این اقدامات بی‌شباهت به الگوی رویکرد برنامه‌ریزی شده مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری نیست. در راهبرد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، پنج عنصر اساسی برای موفقیت هر فرآیندی که با هدف ارتقای سلامت جامعه تعریف می‌شود وجود دارد:
- اعضای باهمستان در این فرآیند مشارکت دارند
- توسعه و گسترش برنامه‌ها بر مبنای اطلاعات و آمار است
- ظرفیت باهمستان برای ارتقای سطح سلامت افزایش می‌یابد
- ارزیابی با تاکید بر دریافت بازخورد و بهبود برنامه‌ها انجام می‌شود
- مشارکت‌کنندگان راهبردی جامع برای ارتقای سلامت را تدوین می‌کنند
هدف کلی برنامه‌ریزی برای اقدام در این بخش، افزایش توانایی اعضای باهمستان برای همکاری با یکدیگر به منظور تأثیرگذاری بر شرایط و نتایجی است که برایشان مهم است. پایداری این وضعیت مستلزم استمرار آن در طول زمان و دربرگیری موضوع‌های مختلفی است که برای سلامت باهمستان در اولویت قرار دارند.
در حالی‌که باهمستان در جهت فراگیری خدمات سلامت برای همه تلاش می‌کند، ایجاد زمینه‌های لازم برای پشتیبانی از تغییر، نیازمند تلاش‌های همه جانبه بخش‌های مختلف باهمستان از جمله سازمان‌های سلامت، گروه‌های مذهبی، مدارس و یا مشاغل هم هست. این همکاری می تواند با شکل‌گیری یک ائتلاف بین بخشی تقویت شود. در اینصورت می‌توان انتظار داشت که این ائتلاف بتواند بر روند برنامه‌ها، سیاست‌ها و شیوه‌هایی که می‌توانند ظرفیت باهمستان را برای تبدیل شدن به یک محیط حامی زندگی سالم تاثیر بگذارد و سلامت عمومی را ارتقا دهد.
اقدام ضروری شماره ۵: تدوین، پشتیبانی و اجرای سیاست‌ها، برنامه‌ها و قوانین
از آنجا که در بیشتر موارد بخشی از بودجه و منابع مالی برنامه‌های سلامت عمومی از بودجه‌های دولتی تأمین می‌شود، این نهادها باید در قبال آن پاسخگو باشند و سازوکارهای دقیقی برای مستندسازی عملکردشان داشته باشند.
اقدام ضروری شماره ۵ شامل فعالیت‌های زیر است:
- تقویت توان راهبری در تمام سطوح سلامت عمومی
- برنامه‌ریزی نظام‌مند در سطح باهمستان و استان برای ارتقای سلامت در همه حوزه‌های تحت پوشش
- تعیین و رصد اهداف قابل اندازه‌گیری سلامت به عنوان بخشی از استراتژی ارتقای مستمر کیفیت
- ارزیابی مشترک با نظام سلامت و درمان برای تعیین سیاست‌های مرتبط به پیشگیری و درمان
- تدوین کدها، مقررات، و قوانین برای هدایت عملکرد سلامت عمومی
اقدام ضروری شماره ۶: به کارگیری اقدامات حقوقی و نظارتی
به عنوان مثال، در برخی از کشورها، واکسیناسیون برای کودکانی که وارد نظام آموزش عمومی می‌شوند اجباری است. زیرا واکسیناسیون گسترده جامعه را از ابتلا به بسیاری از بیماریها مصون نگه می‌دارد. به این ترتیب وقتی گروهی از مردم در برابر یک بیماری ایمن می‌شوند، احتمال شیوع بیماری و بروز همه‌گیری کاهش می‌یابد.
اقدام ضروری اساسی شماره ۶ شامل فعالیت‌های زیر است:
- اجرای کامل قوانین و مقررات بهداشتی به ویژه در صنایع غذایی
- حفاظت کامل از منابع آب آشامیدنی
- پیاده‌سازی استانداردهای هوای پاک
- پیگیری به موقع خطرها و صدمات قابل پیشگیری، و بیماری‌های مسری که در محیط‌های کاری و باهمستان شناسایی می‌شوند.
- پایش کیفیت خدمات پزشکی (مانند آزمایشگاه، خانه‌های سالمندان، و مراقبت‌های درمانی در خانه)
- بررسی به موقع داروها، تجهیزات و لوازم پزشکی جدید
در این چارچوب نه تنها می‌توان نقش رهبری باهمستان را به عهده گرفت تا از اجرایی شدن مقررات سلامت عمومی اطمینان حاصل شود؛ بلکه همچنین می‌توان در قالب برنامه‌های ترویجی سلامت عمومی، اقدام به شناسایی و اولویت‌بندی مشکلات کرد و با حمایت از قوانین جدید روند تغییر را تسریع نمود.
اقدام ضروری شماره ۷: ایجاد دسترسی عادلانه
اقدامات ضروری شماره ۷ شامل فعالیت‌های زیر است:
- حصول اطمینان از دسترسی افراد محروم به نظام هماهنگ مراقبت‌های بالینی
- تجهیز منابع و پرسنل آشنا با فرهنگ و زبان باهمستان به منظور حصول اطمینان از دسترسی افراد و گروه‌هایی که نیازهای ویژه دارند به خدمات سلامت
- مدیریت دایمی برنامه‌های مراقبت از بیماران
- تجهیز خدمات حمل و نقل
- اطلاع‌رسانی هدفمند در حیطه سلامت به گروه‌های پرخطر جمعیت، و
- پشتیبانی فنی از برنامه‌های موثر در پیشگیری از بیماریها و ارتقای سلامت در محیط‌های کاری
اجرای این اقدامات اصولا متناسب با فضای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در سطح باهمستانی، استانی و کشوری برنامه‌ریزی می‌شود. علاوه بر این کارشناسان سلامت عمومی موظفند در مورد این خدمات و نحوه دسترسی به آن اطلاع رسانی کنند. مواردی که در این اطلاع‌رسانی باید مورد توجه قرار گیرد عبارتند از:
- آموزش دریافت کنندگان خدمات سلامت در مورد برنامه‌های موجود
- کمک به دریافت کنندگان خدمات سلامت در مورد شیوه درخواست خدمات متناسب با نیازهایشان
- انتقال مراجعان به مراکز خدمات درمانی
اقدام ضروری شماره ۸: تامین نیروی کار متنوع و ماهر
فعالیت‌های مرتبط با اقدام ضروری شماره ۸ شامل موارد زیر است:
- آموزش و تربیت کارکنان با هدف رسیدگی به نیازهای فردی و عمومی به خدمات سلامت
- فرآیندهای کارآمد صدور گواهینامه برای متخصصان، مجوز تسهیلات، و پیگیری و نظارت مستمر
- در نظر گرفتن بهبود مستمر کیفیت و یادگیری مستمر در تمامی برنامه‌های فنی و حرفه‌ای
- مشارکت فعال با برنامه‌های آموزش حرفه‌ای به منظور حصول اطمینان از انتقال تجربه‌های مرتبط با باهمستان به دانشجویان
- آموزش مستمر برنامه‌های توسعه مدیریت و رهبری برای افرادی که دارای نقش‌های اداری و اجرایی هستند.
فرصت‌های زیادی برای دریافت گواهینامه‌های تخصصی و آموزش ضمن خدمت در زمینه سلامت عمومی وجود دارد. علاوه بر این، ظهور اینترنت با در دسترس قرار دادن گواهینامه‌های آنلاین و دیگر برنامه‌های آموزشی، دسترسی جدیدی را به آموزش‌های حرفه‌ای مستمر رقم زده است. این گونه آموزش‌های آنلاین، به‌ویژه برنامه‌هایی که از طریق دانشگاه‌های سلامت عمومی ارائه می‌شوند - جایگزین ارزشمندی برای روش‌های پرهزینه آموزشی متخصصان سلامت عمومی هستند، آموزش‌هایی که گاهی تأمین بودجه لازم برای آنها غیر ممکن است.
اقدام ضروری شماره ۹: بهبود و نوآوری از طریق ارزیابی، پژوهش و بهبود کیفیت
ارزیابی به متخصصان سلامت عمومی کمک می‌کند تا به طور مداوم رویکردهای برنامه را برای تأمین مالی در سال‌های آینده اصلاح یا تجدیدنظر کنند. علاوه بر این، داده‌های حاصل از ارزیابی، اطلاعاتی درباره هزینه‌های نسبی و تلاش برای اقدامات مورد نظر را ارایه می‌کند و به این ترتیب امکان اصلاح عملکرد و بودجه را فراهم می‌سازد.
فعالیت‌های مربوط به اقدام ضروری شماره ۹ عبارتند از:
- ارزیابی مداوم برنامه‌های سلامت بر اساس تجزیه و تحلیل وضعیت سلامت و آمار و اطلاعات مربوط به چگونگی استفاده از خدمات. این ارزیابی با هدف سنجش میزان اثربخشی برنامه و گردآوری اطلاعات مورد نیاز برای تخصیص منابع و بازنگری در آن برنامه انجام می‌شود.
فرآیند ارزیابی به متخصصان سلامت عمومی و همکاران آنها کمک می‌کند تا بتوانند میزان موفقیت طرح‌های سلامت در جامعه را مشخص کنند. ارزیابی معمولا مستلزم گردآوری و تجزیه و تحلیل داده‌هاست. برای این منظور می‌توان از داده‌های به دست آمده در اقدام شماره ۱ استفاده کرد. برای مثال، از آنجایی که نظارت اغلب به صورت سالانه انجام می‌شود، باهمستان می‌تواند قبل از برنامه‌ریزی یک پروژه سلامت عمومی به داده‌های گذشته و فعلی دسترسی داشته باشد. این داده‌ها می‌توانند به ردیابی رفتارها یا نتایج سلامت قبل و بعد از اجرای پروژه کمک کنند.
اقدام ضروری شماره ۱۰: ایجاد و نگهداری زیرساخت سازمانی قوی برای سلامت عمومی
در این سری اقدامات کارکنان بخش سلامت می‌توانند پژوهش‌های لازم را به شیوه‌های مختلفی انجام دهند، از جمله:
- ارتباط مستمر با مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی مناسب
- انجام به موقع پژوهش‌های مربوط به همه‌گیرشناسی (مانند بررسی شیوع بیماریها) و تحلیل‌های اقتصادی (مانند مطالعات هزینه-فایده)
- انجام پژوهش‌های مورد نیاز (به عنوان مثال، طراحی نظرسنجی، انجام مصاحبه و تشکیل گروه‌های متمرکز، انجام کارآزمایی‌های بالینی، استفاده از سوابق و اطلاعات قبلی)
فهرست بالا درباره فعالیت‌های پژوهشی، لزوم و ضرورت آموزش و فراگیری مهارت‌های خاص که در اقدام شماره ۸ توصیه شده‌اند را بیش از پیش برجسته می‌کند. برای مثال، هر کسی می‌تواند نظرسنجی انجام دهد یا با گروهی از افراد مصاحبه کند. اما روش‌های توصیه شده‌ای به عنوان راهنما وجود دارند که شیوه گردآوری اطلاعاتی را مشخص می‌کنند که می‌توان از آن درباره گروه جمعیتی مدنظر به یک نتیجه‌گیری منسجم و حتی از نظر آماری معنی‌دار، دست یافت. کارکنان بخش سلامت در سطح محلی ممکن است آموزش رسمی دانشگاهی یا آموزش‌های حین کار درباره طراحی پرسشنامه، روش بررسی، یا آمار حیاتی داشته باشند. برخی از کارکنان حتی ممکن است در این حوزه «متخصص» باشند که می‌توان از آنها برای تکمیل تجزیه و تحلیل داده‌های پیچیده به منظور تحقق اهداف پژوهشی استفاده کرد. با این حال، هم متخصصان عمومی و هم متخصصان در بخش‌های سلامت محلی، در شکل‌گیری مبنای دانش و تجربه‌ای سهم دارند که برای حفظ ظرفیت برای انجام پژوهش‌های مورد نیاز، ضروری است.
حتی در مواردی‌که کارکنان محلی در بخش سلامت، آموزش‌های کافی دیده باشند، فشار بیش از ظرفیت بر آنان یا محدودیت منابع می‌تواند منجر به همکاری با متخصصین سایر حوزه ها شود. در حیطه سلامت، یافتن نمونه‌هایی از همکاری بخش سلامت با دانشگاه‌های منطقه برای انجام پژوهش و شناسایی راه‌حل‌ها، دشوار نیست.
تحقیق برای یافتن بینش‌های جدید و راه‌حل‌های نوآورانه برای مشکلات حوزه سلامت می‌تواند به روش‌های مختلف انجام شود. یکی از این راه‌ها تحلیل‌های اقتصادی ارزیابی «هزینه-فایده» یا «اثربخشی هزینه» یک برنامه است.
ارزیابی هزینه-فایده تنها یک برنامه را بررسی می‌کند و بر نسبت هزینه به فایده تمرکز دارد، و «فایده» را بر اساس پول اندازه می‌گیرد. مثلا برای برنامه‌ای که برای پیشگیری سرمایه‌گذاری می‌کند، مبلغی که برای هر نفر هزینه می‌شود، با مقدار صرفه‌جویی شده در هزینه‌های مراقبت درمانی به ازای هر فرد مقایسه می‌شود (به عنوان مثال، به ازای هر ۲ دلاری که برای آموزش مدیریت دیابت هزینه می‌شود، ۴ دلار در هزینه‌های بستری در بیمارستان صرفه‌جویی می‌شود.)
بررسی اثربخشی هزینه را می‌توان درباره یک یا چند برنامه با اهداف یکسان استفاده کرد. این روش هزینه یک برنامه را با شاخص‌های آن مقایسه می‌کند. این شاخص‌ها یا دارای ارزش پولی هستند یا نه (به عنوان مثال، یک شاخص برای اندازه‌گیری یک برنامه آموزشی می‌تواند نمرات آزمون استاندارد شده، باشد).